از معدن خویش اگر جدا افتادی

آخر بنگر که خود کجا افتادی

در خانهٔ خود خدای را گم کردی

زان در ره خانهٔ خدا افتادی

گفتم که دلا تو در بلا افتادی

گفتا که خوشم تو به کجا افتادی

گفتم که دماغ را دوا باید، گفت

دیوانه توی که در دوا افتادی

چه شد ای بلبل خوشخوان ز نوا افتادی

ز آشیان رفتی و در دام بلا افتادی