خرسندم اگر سال بسالت بینم

در عمر اگر شبی خیالت بینم

اطراف عارضی که چو بر غراب بود

از جور دور چرخ چو اطراف باز شد

و آن جامه ای که تبتی او را طراز بود

از دست روزگار رباحی طراز شد

و آن خسرو شباب که با برگ و ساز بود

[...]

زان روی که با شوق تو خو کردستم

چون فاخته با طوق تو خو کردستم

از کوی عقل بگذر و دیوانگی گزین

با صورت حماقت هم خانگی گزین

خواهی که آشنا نشوی با هزار غم

از هرچه عقل گوید بیگانگی گزین

خواهی که رنج بینی در بخردی گریز

[...]

تا عشق ز عقل داد بیگانگیم

من عاشق خاک کوی دیوانگیم

یا غلة الشوق فی اثناء اغلالی

لا ترخصینی فمثلی یشتری غالی

هذا الغلو الی کم فی احتساء دمی

و اننی فی هواکم عاشق غالی

تا دهر پیر و چرخ حرونش کجا کشید؟

و احداث دهر و بخت نگونش کجا کشید؟

بختش کجا فکند و سپهرش کجا ببرد؟

عشقش کجا رسید و جنونش کجا کشید؟

همه عالم حدیث رتبت والای ما بودی

اگر پیراهن وصل تو بر بالای ما بودی

اگر شایسته کوی تو بودی پای من یکدم

سر گردون گردنده بزیر پای ما بودی

چنین سودائی و مجنون نماندی عاشق از هجرت

[...]

لاله شان در بنفشه گشته نهان

لعل شان در شکر بمانده دفین

دل ربایان بروز مجلس و بزم

جان ستانان بوقت کوشش و کین

گشته پر گل ز شخصشان بستر

[...]

برخاک زمین نگار میدیدم

در بهمن و دی بهار می دیدم

وز عکس رخ بتان تاتاری

صد گلشن و لاله زار می دیدم

بر فرق عذار هر سهی سروی

[...]

گر چو ناهید وگر چو پروین اند

از در ذم و اهل نفرین اند

سبب جنگ و ننگ و آزارند

علت رنج و خرج و کاوین اند

ناسی عقد و ناقض عقداند

[...]

همه نوشین لبان تلخ جواب

همه بی آهوان آهو چشم

زلف و رخسارشان چو مشک و چو گل

ساعد و ساقشان چو سیم و چویشم

بدرشان بیخسوف اندر شعر

[...]

همه سیمین بر و زرین سواران

پری رویان و پروین گوشواران

زلبهای چو بسد در فروشان

ز گیسوهای مشکین مشکباران

بگاه عشرت و بوس و تماشا

[...]

معلوم نشد که بر آن پیروآنجوان

گردون کارساز چسان کرد در جهان؟

با هر دو تن چه کرد فلک عدل یا ستم؟

مر هر دو را چه داد جهان سود یا زیان؟

در حضر چون عنا کشیم همی

رخت سوی سبا کشیم همی

پای ازین منزل خراب و هوان

بر زمین هوی کشیم همی

وز فضای قضا زمام مراد

[...]

زهی عالی درختی کز بلندی

سزد گردون گردان پایه تو

بسی خورشید و ماه و ابر بوده

بباغ اندر رقیب و دایه تو

چه باشد گر غریبی مستمندی

[...]

معلوم من نشد که سپهرش چه عشوه دارد؟

وز گردش زمان بکدامین زمین فتاد؟

بر وی جهان جابر غدار ظلم کرد؟

یا اختر مساعد میمونش داد داد؟

پازهر همان خورد که نوش او خوردست

و اقداح می وصال دوش او خوردست

بشکل باد صبا در جهان مسافر باش

بسان خاک زمین ساکن و مقیم مشو

چو خاک ساکن و منبل مخسب در پستی

بریده پای نه ای خاک را ندیم مشو

کلیم وار قدم بر فراز طور گذار

[...]

سفر چو جوئی همچون نجوم یاران جو

وحید و مفرد و تنها هلال وار مرو

نخست یار بدست آر پس برون نه پای

یگانه پوی مباش و خیال وار مرو