این چند روزه مهلت گلبن غنیمت است

فردات در چمن اثری از گیاه نیست

تا با خودی چه لاف ز طاعت زنی نشاط

جرم این وجود تست و بجز وی گناه نیست

هرکه یار دگرش نیست خدا یار وی است

هرکه کاری به کسش نیست به او کاری هست

زاهدا ار ره ندهد خانهٔ خماری هست

وجه می گر نرسد خرقه و دستاری هست

با تو خاموشم ولی با یاد دوست

هر سر مویم زبان دیگر است

شد جهان بر من دگرگون یا که من

این که می‌بینم جهان دیگر است

می‌ندانم ره به جایی برده‌ام

[...]

حاجتی دارم و حاشا که به گفتار آید

حجت است آن که به گفتار پدیدار آید

پاس دل باید نه پاس زبان در بر دوست

هرچه در دل گذرد به که به گفتار آید

پا به سر تا ننهی سر ننهی درره دوست

طی این راه مپندار که بافرسنگ است

تا تو بیرون نروی دوست نگنجد به درون

نه همین دیده که آن درخور جاهش تنگ است

خرم آن کس که به رویش ز رهت گردی هست

وانکه بر دل ز تو ازهیچ رهش گردی نیست

عقل درکشمکش نفس درنگی نکند

این دغل را بجز از عشق هماوردی نیست

تو اگر مرد رهی در طلب درد نشاط

[...]

چشم صاحب نظران خیره بر آن ایوانست

که به هر سو نگری جلوه گه جانان است

عکس‌ها در نظر آیند ولی یک اصل است

جسم‌ها جلوه گر آیند ولی یک جانست

هر جا نگرم کورم و در روی تو بینا

در مردمک دیده به غیر از تو کسی نیست

گر گل افشاند و گر سنگ زند چِتْوان کرد

مجلس و ساقی و مینا و می و ساغر از اوست

هوس خام بود شادی دل جز به غمش

خنک آن سوخته کش سوز غمی بر سر ازاوست

جان سلیمانست و دل خاتم بر او

نقش روی دوست اسم اعظم است

بیچاره آنکه از تو به غفلت گذشته است

غافل تر آنکه با تو در جستجوی تست

با دیده کس فروغ تو بیند زهی دروغ

که این نور دیده نیز فروغی ز روی تست

چشم حق بینی زخودبینان مدار

هر که را بی خود ببینی با خداست

ترسمت ای خفته در دامان کوهی سیل خیز

خواب نگذاری زسر تا آبت از سر بگذرد

گنج و رنج و غم و شادی جهان درگذر است

عاقل آن به که در اندیشهٔ پایان باشد

سالک اندیشه نه از کفر و نه ازدین دارد

وادی عشق به هر گام صد آیین دارد

نعمت خواجه عمیم است و خداوند کریم

بنده را لیک به خدمت هنری می‌باید

بی هوس بیهده دادیم دل از دست دریغ

کانچه جستیم و ندیدیم ز کس با دل بود

از طلب حاصلم این شد که کنون دانستم

کانچه را می‌طلبم بی طلبی حاصل بود

نکنم گوش به افسانهٔ ناصح که خود او

[...]

لوح دل سر به سر از گرد علایق سیه است

شسست و شویی به خود از چشم تری می‌باید

ترسمت سر خجل از خاک برآری که به حشر

یادگاری به رخ از خاک دری می‌باید

پاک کن دل زهرآلایش وانگه بدرآی

که مقیمان درمیکده صاحب نظرند

پای برفرق جهان، سر به کف پایِ حبیب

تا نگویی تو که این طایفه بی پا و سرند

دل را هوس صحبت مانیست ببینید

دیوانه سر صحبت دیوانه ندارد

مستند دو عالم همه از ساغر وحدت

خوش باش درین بزم که بیگانه ندارد