قدت نهال طوبی و طوبی روان خوش است

حسنت در آن خوبی و خوبی در آن خوش است

تا چند بحسرت در و دیوار تو بینم

از خانه برون آی که دیدار تو بینم

بخرام که از هر طرفی سرو قدان را

حیران شده ی قامت و رفتار تو بینم

دل، فگار از غم دلدار خوش است

سینه، ریش از ستم یار خوش است

تا چند ز تو بر دلم آزار رسد

جور و ستم و طعنه ز اغیار رسد

باری به همین خوشم اگر از سر لطف

گاهی نظرت بر من بیمار رسد

نیست غیر از بلا سرایت عشق

ز اول عشق تا نهایت عشق

آه مجنون عشق پیشه کجاست

تا برم پیش او شکایت عشق

دمبدم میگردم از شوق لب لعل تو مست

لعل جان بخش تو را خاصیت بسیار هست

بسوزم از غم شمع شب افروزی که من دارم

ندارد هیچ عاشق این چنین سوزی که من دارم

رنگی که صفای خط در آنست

از آب حنا و زعفران است

فیروزه ی سپهر در انگشترین توست

روی زمین تمام بزیر نگین توست

بیوفا بودی در اول من تو را نشناختم

حیف اوقاتی که در عشق تو ضایع ساختم

توأمان مخترع مجنون شد

کاز قلم چهره گشایی ها کرد

تا شدم مخترع صورت کش

خطکم صورتکی پیدا کرد

بی تاب شد از تب ورق نسرینت

بی آب ز تبخاله لب شیرینت

تو خفته بسان چشم و من چون ابرو

با قد خمیده بر سر بالینت

ای شه تنک قبایان مه زرین کمران

سرور کج کلهان خسرو شیرین پسران

مرهم سینه بی کینه آشفته دلان

مردم دیده غمدیده ی صاحب نظران

تا کی افتم به رهت آه زنان، اشک فشان

[...]

می برم هنگامه میدانش ز پی

گوی سر تا سایم از چوگان وی

مخور خون بهر روزی کاز کلاغی کم نه ای کاو را

توکل چون درست آمد برآمد از زمین نانش

کمان گرد نی از پی و استخوان

کلاغش پی طعمه زاغ کمان

خوش است قدر شناسی که چون خمیده سپهر

سهام حادثه را کرد عاقبت قوسی

گذشت شوکت محمود و در زمانه نماند

جز این فسانه که نشناخت قدر فردوسی

نه دیوان شعر است این ملک جامی

کشیدست خوانی برسم کریمان

ز الوان معنی در او هر چه خواهی

بیابی . مگر مدح و دم لئیمان

شنیده ای که معزی چه گفت با سنجر

چو ذکر جودت اشعار و منت صله رفت

مدیح من پی نشر مناقبی که تو راست

بشرق و غرب رفیق هزار قافله رفت

عطیه تو که وافی بجوع آز نبود

[...]

مولدم جام و رشحه قلمم

جرعه جام شیخ الأسلامی است

لاجرم در جریده ی اشعار

بدو معنی تخلصم جامی است