نشان جملهٔ مردم همین است

که بگزینند جنت بر جهنم

نشان زمرهٔ جنت چهار است

به قول بهترین هر دو عالم

نعمت‌اللّه را طلب کن از خدا

ذوق او از طالب قابل طلب

نعمت‌اللّه نعمتی دارد تمام

کاین چنین دیوانه‌ای دارد به دست

نقش و خیالی است حدوث از قدیم

بسم اللّه الرحمن الرحیم

نقطه ای که الف نقش بست

بر در محجوبهٔ احمد نشست

نه اسقاط و نه اثبات است اینجا

ز هست و نیست بگذر جان بابا

نه فقر بماند و غنا هم

نه حکم فنا و نه بقا هم

نور اللّه رسید و ظلمت رفت

رحمت‌اللّه رسید و زحمت رفت

نور خود در نار موسی را نمود

در همه اشیا چنین ما را نمود

نیست ما را روز بر کس بوسهٔ ما طرح نیست

هر که را دل می‌کشد می‌‌آید و جان می‌دهد

وجود علم و عمل چون عطای حضرت اوست

جزاء علم و عمل محض لطف و سنت اوست

وقت آن آمد که پروازی کنم

وز کریمان عزم شیرازی کنم

ویران شده از رئیس ده ده

از بس که طلب کند که ده ده

ها نظر کن که در نظر دارم

از هویت چنین خبر دارم

هر چند رئیس ما گزیر است

اما چکنم که ناگزیر است

هر چه باشند ما همان باشیم

هر چه پاشند ما همان پاشیم

هر چه داری به عشق او در باز

تا کند او به روی تو در باز

هر چه داریم ما از او داریم

لاجرم چیزها نکو داریم

هر دم تویی در چشم من هم خویش را هم خود ببین

غیر تو باشد دیگری از دیده‌ها بیرون کنم