آن یار کجاست کاخر روز او را

با بار مصحّف مصغِّر نامست

نام آنکو صد یک حسنش نباشد آفتاب

در حساب ارزانک سیصد نیست صد باری بود

یک جزو ز جزوهای فخری نامه

در اول شب بخوان که نامی گردد

آن لحظه که بفکنند پنجاه ز شست

معلوم کنند نام معشوقه ی ما

دندان اسب بشکن و شه رابرو نشان

تا نام آن پری رخ نسرین بدن شود

نام آنکو مرا ز غصّه بکشت

سر دستست در میانه ی پشت

آه مقلوب در میانه ی شب

نام آن ماه مهربان منست

شه در بر ما نام پری پیکر ماست

لیکن نتوان گفت که شه در بر ماست

این طرف نگر که وقتی از عالم ذوق

نی بر سر حمدویه زدم نامی شد

آنک افتاد چو ماهی دل من در دامش

ماهی از شست برون کن که بدانی نامش

آخر اول بگیر و اول آخر

چارم پنجم دگر اضافت آن کن

باز بگیر از کمیش حرف دوم را

نام بتی ماه روی پسته دهان کن

منقلبش کن که گرددت همه ثابت

[...]

نام شه ملک چین قلب قلبست

در قلب شه مصحّف قلب شکن

دلدار مرا که بی همال افتادست

مقلوب و مصحّف همالش نامست

آن مه خورشید پیکر را لقب

قلب روز آمد ولی در قلب شب

آنک دل را بوصلش امیدّست

قلب تصحیف عکس خورشیدست

نام رخی کز مه رخان مثلش ندیدم در جهان

ما را بیاور عکس مه برخوان که گردد روشیت

نام آن آفتاب مشک نقاب

عکس آبست در میان شراب

ای برده بمکر و حیله از دستان دست

گر نام تو نیست نیک بد باری هست

آن سرو را نگر چو الف در میان زین

تا روشنت شود لقب شهسوار من

ترا که ملک بدست برادر پدرست

معینست که دانی که چیست نام وزیر