بود سگان تو در حمله جمله چون شیران

کشند همچو سگ ا یشان گه وغا کفار

همین که شیرسگت حمله چون پلنگان کرد

لبان بقهر هژبران گشاد و گشت هزار

یقین ما که بجولان تو چونکه در تازی

بکان رسد گهر از خوی چکانی دینار

دود چو گرم سمند تو سوی میدانها

شوند غرقه بگوهر همه یمین و یسار

وجود تو همه در سروری خوش استحکام

شکوه تو همه در سروری خوش استقرار

لقب ملایکه در کاملی ترا شه کرد

سعادت ازلی داری ای سعادت یار

ترا خوشست بآیین و رسم راهبری

[...]

اگر چه خصم تو خواهد ز چاکران هم عذر

کیش اجل بود این معذرت ورا عیار

یکی که کج بود القصه گفتنش هیچست

مخواه دیگر از اعداد شنیدن استعذار

نواز یار و بران دشمنان دولت را

مکن بقول بدان گوش اگر کنند اقرار

سرش ببر که نه عمرت دراز گفت و مهل

که هرزه پیش تو خایند وژاژ از انکار

اگر هم افعی گنج از ره کمین شد خصم

بکش زکین عدوالبت ستان جهان زان مار

یقین که زود بیابی نمایش عالم

چو بر محیط گشایی قدم بدین پرگار

ملول شاد بود هم بعهد چون تو عزیز

گل شکفته در ایام تو شدست هزار

از آنکه خوارزمانست تا بدانکه گل است

کنند خار زمین در رهت ز راهگذار

یقین که جامه تو دوزی ابر قدر هر کس

تو داده مهر و فلک را دو جامه اطلس وار

وجود نیست بعهد تواش ستم شاید

که همچو روز بدان، اژدها کشد اعسار

نه هیچ کوه چو حلمت نه قلزمی چو کفت

نه لمعه ایست چو قهر تو قاطع الاعمار

به از تو نیست وجیهی بهیچ رو در دهر

[...]

از آن مهارت و آن لطف و طبع نیست محال

که استماع کنی در میان بحر اذکار

دوان سواره چو خصم آمدت بره استاد

شکسته حال شدست او بیاری دادار

از آن کسی که ترا داده جان و خندیده

بمال و دین همه بینند بیشش از اخیار

مرید چون سر خود داده است و خشنودست

مراد دیده و در سود دارد استشهار

یقین که این هنر اهلی از کرامت شاه

چو هست نیست هنرهای دیگران بشمار

نوید ازین سخن آن دان که بشنود شاهش

و گر نه موجب حرمان من شود اشعار

یقین قضا شده تابع بحکم تو ایشاه

فلک به موکب تو بنده و تو استظهار(کذا)

در سروری خوش مقبلی در کامل خوش رهبری

در خسروی خوش عادلی در حاکمی خوش داوری

مفکن زره منشین ز پا بنما علم

بشکن عدو بستان جهان بگشا قدم

در سروری مقبلی در کاملی رهبری

در خسروی عادلی در حاکمی داوری

کلک ملک سخن که سخیست

دم توفیق همدمت بوده

غیرکلکت کسی ز زلف سخن

گره نظم و نثر نگشوده

هیچکس بی نسیم مرحمتت

[...]

ربودی از ازل این گوی لطف و حق دادت

که همنشین تو شد علم حیدر کرار

از آن نبود کسی چون تو در جهان هرگز

که با کرم دگران را تو گشتی استظهار

سرور دهر بحر جود و کرم

منبع لطف و گنج علم و هنر

جز تو درد هرکیست کش همه دل

بسته در بندگی چو بنده کمر

جز ره مرحمت نمی پویی

[...]