هرچه یابی وزان فرومولی

نشمرند از تو آن ببشکولی

ساخت آنگه یکی بیوگانی

هم بر آئین و رسم یونانی

جز بمادندر نماند این جهان کینه جوی

با پسندر کینه دارد همچو با دختند را

آمد آن رگ زن مسیح پرست

شست الماسگون گرفته بدست

طشت زرّین و آب دستان خواست

بازوی شهریار را بربست

نیش بگرفت و گفت عز علیک

[...]

که تنگ و آذرم دارد و مرد بدسلب است

پسرش باز فضولست و مرد وسواسا

دو لب چو نار کفیده دو برگ سوسن سرخ

دو رخ نار شکفته دو برگ لالۀ لال

بچابکی بر باید کجا نیازارد

ز روی مرد مبارز بنوک پیکان خال

ای شریعت را قرار و ای مدیحت را مدار

شهریار بامداری پادشاه با قرار

دین و دانش را ز جبهۀ رای تو باشد فخور

جور و بخشش را ز هیجۀ راد تو باشد مدار

راح را هنگام لطف آموخت طبع تو شتاب

[...]

شدم به دریا غوطه زدم ندیدم در

گناه بخت منست این گناه دریا نیست

ای چون مغ سه روز بگور اندر

کی بینمت اسیر بغور اندر

نه تن بودند از آل سامان مشهور

هر یک به امارت خراسان مأمور

اسماعیلی و احمدی و نصری

دو نوح و دو عبدالملک و دو منصور

ابر زیر و بم شعر اعشیّ قیس

همی زد زننده بمضرابها

بگویش که من نامه‌ای نغزناک

فراز آوریدستم از مغز پاک

از دل و پشت مبارز می بر آید صد تراک

کز زه عالی کمان خسرو آید یک ترنگ

آنچه با رنج یافتیش و به دل

تو بآسانی از گزافه مدیش

خداوندا همی‌خواهم که از دل

تو را تا عمر دارم می‌ستایم

ولیکن از دم جور زمانه

برنجید این دل مانده نمایم

حریف نیم مست امروز ناگه

[...]

شادیّ و بقا بادت و زین بیش نگویم

کاین قافیۀ تنگ مرا نیک بپیخست

نمرود به گاه پور آذر

می‌گفت خدای خلق ماییم

جبار به نیم‌پشه او را

خوش داد سزا که ما گواییم

آمد ای شاه دوش ناگاهان

فیلسوفی به نزد من مهمان

پاک چون رای تو ز دوده خرد

تیز چون تیغ برگشاده زبان

گفت با من ز هر دری و شنید

[...]

به لیف خرما پیچیده خواهمت همه تن

فشرده خایه به انبر بریده کیر به گاز