صندوقچه‌ای که جای آرا شده است

هم روح گداز و هم دل آرا شده است

دیو و دد و دام و وحش و طیر است در آن

این جعبه مگر جنگل مولا شده است

منصور که در عدلیه قادر شده است

دیر آمده زود از مصادر شده است

هشتاد و یک ابلاغ خلاف قانون

از جانب آن جسور صادر شده است

تا بخت من و تو خواب‌تر از همه است

چشم تو و من پرآب‌تر از همه است

هرچند ادارات خرابند ولیک

عدلیه ما خراب‌تر از همه است

در ملک جهان زوال مال همه است

هنگام خوشی منال مال همه است

پامال غنی بود تهی دست چرا

گر نعمت و جاه و مال، مال همه است

دنیا چو یکی خانه و جای همه است

وین خانه غم سراسرای همه است

این است که عیش و نوش این خانه تمام

از بهر یکی نیست برای همه است

تشکیل جهان ز روی بی انصافی است

چون دستخوش تجمل اشرافی است

یک دسته خودخواه اگر بگذارند

از بهر بشر ثروت دنیا کافی است

عالم همه عابدند و معبود یکی است

دنیا همه ساجدند و مسجود یکی است

با دیده انصاف چو نیکو نگری

روحانی و ما را همه مقصود یکی است

دنیا که مقر حکمفرمائی توست

سعی و عملش اصل خودآرائی تست

در پیش مدیر این تجارتخانه

سهم تو بقدر فهم و دانائی تست

تا پایه معرفت نهادیم ز دست

یک سر به ره جهل فتادیم ز دست

چون کودک خرد بهر جوز و خرما

در و گهر ابلهانه دادیم ز دست

این جعبه که آرا همه در دامن اوست

چون دور سپهر بی‌وفایی فن اوست

از بس که به این و آن دهد وعده وصل

خون دو هزار کشته در گردن اوست

آن جعبه که رأی خلق گنجینه اوست

بی‌مهری روزگار از کینه اوست

فرمان سعادت و شقاوت دارد

این راز نهفته ای که در سینه اوست

ای جعبه که سرنوشت ما در ید توست

مقصود عموم تابع مقصد توست

امروز که بی‌طرف شوی با بد و خوب

فرداست که خوب و بد ز خوب و بد توست

ای توده که جهل در سرشت من و توست

هشدار که گاه زرع و کشت من و توست

تا شب پی حق خویش از پا منشین

برخیز که روز سرنوشت من و توست

یا دوست دشمنند یا دشمن دوست

از دست رها مکن چو من دامن دوست

پرهیز نما ز دوستانی که ز جهل

گر خوار شوی چو خار در گلشن دوست

آن عهد که بسته شد میان من و دوست

بشکسته شد از فتنه اهریمن و دوست

دانستم از اول که در این کار آخر

انگشت نما شوم بر دشمن و دوست

چون مرکز ثقل ما به جز مجلس نیست

آنذکس که به مجلس نبود خاضع کیست

بر ملت اگر وکیل تحمیل شود

پس فایده حکومت ملی چیست

این فقر و فنا برای ما مایل کیست

وز خواری ما بهر غنی حاصل چیست

گر عقده آز اغنیا آسان شد

دانی که علاج فقرا مشکل نیست

این زمزمه های شوم را قائل کیست

واین نغمه ناپسند را حاصل چیست

در گفتن حرف حق اثر هست اما

گوینده چو با اراده باطل نیست

ای کاهن خودپرست، معبود تو کیست

وی خائن شوم پست، مقصود تو کیست

با ناز ایاز جلوه منما کاین مرد

هر چند که احمد است محمود تو نیست

با مشت و لگد معنی امنیت چیست؟

با نفی بلد ناجی امنیت کیست؟

با زور مرا مگو که امنیت هست

با ناله ز من شنو که امنیت نیست!