از چشم خوشت بسی شکایت دارم

وز لعل لبت بسی حمایت دارم

چون من بندانم که بداند آخر

تا با تو ز تو من چه حکایت دارم

جانا! مددی به عمر کوتاهم ده

دورم ز درت خلعتِ درگاهم ده

در مغزِ دلم نشستهای میسوزی

یا بیرون آی یا درون راهم ده

تن زیر امانت تو خاکِ در شد

زیر قدم تو با زمین همبر شد

و آن دل که در آرزوی تو مضطر شد

در سینه ز بس که سوخت خاکستر شد

بی چهرهٔ تو در نظری نتوان دید

بی سایهٔ تو در گذری نتوان دید

حالی است عجب که با تو یک لحظه بدان

نه با خود و نه با دگری نتوان دید

هم بادیهٔ عشق تو بی پایان است

هم درد محبّتِ تو بی درمان است

آن کیست که در راه تو سرگردان نیست

هر کو ره تو نیافت سرگردان است

در عشق تو دل زیر و زبر باید برد

ره توشهٔ تو خون جگر باید برد

گر روی به روی تو همی نتوان کرد

سر بر پایت عمر بسر باید برد

جان پیش تو بر میان کمر خواهم داشت

هر دم به تو شوق بیشتر خواهم داشت

من خاک توام دایم و خاکم بر سر

گر سر ز سر خاک تو بر خواهم داشت

گر دیده به تو راه توانستی کرد

دل را ز توآگاه توانستی کرد

ای کاش دلم چنانکه دل میخواهد

در عشق تو یک آه توانستی کرد

کو پای که از دست تو بگریختمی

کو دست که در پای تو آویختمی

ای کاش هزار جانمی تا هر دم

در خاک قدمهای تو میریختمی

چون درد ترا من به دعا میطلبم

کافر باشم اگر دوا میطلبم

چندان که خوشی است در دو عالم گو باش

من از همه فارغم، ترا میطلبم

یا در پیشم چو شمع بنشان و بکش

یا در خونم به سر بگردان و بکش

گر بود هزار دل زخویشم بگرفت

من آنِ توام آنِ خودم خوان و بکش

از خود خبرم ده که ز خود بیخبرم

کز آرزوی تو می بسوزد جگرم

آسان ز سر هر دو جهان برخیزم

گر بنشینی تا به تو درمینگرم

خورشید رخ تو در نظر خواهم داشت

چون ذرّه دلم زیر و زبر خواهم داشت

تا من هوس روی تو دارم از دل

خورشید میان ذرّه در خواهم داشت

چون من به تو در همه جهانم زنده

یک لحظه مباد بی تو جانم زنده

بی زحمت تن با تو دلم را نفسی است

گر زندهام امروز بدانم زنده

جان رسته ازین قالب صد لون به است

دل جسته ازین نفس چو فرعون به است

جز آتش تو هیچ نمیباید تیز

انس تو یکی ذرّه ز دو کون به است

چون دل غم تو به جان توانست کشید

خوش خوش ز همه جهان توانست برید

در راه تو آب روی بفروخت همه

تا آتش مهر تو توانست خرید

در عشق تو از بس که جنون آرم من

از آتش و سنگ، جوی خون آرم من

گر یک سنگی است در همه عالم و بس

زان سنگ به همّتت برون آرم من

گه پیش در تو در سجود آمدهام

گه بر سر آتشت چو عود آمدهام

مستی مرا امید هشیاری نیست

کز عشق تو مست در وجود آمدهام

کو کوی تو تا به فرق بشتافتمی

پس روی ز هرچه هست بر تافتمی

دستم نرسد به جان که بشکافتمی

تا بو که ترا میان جان یافتمی

جانا چو نه پنهان و نه پیدا باشی

با ما باشی دائم و بی ما باشی

تا کی سوزد ز آرزویت جانم

جان بشکافم بوکه در آنجا باشی