فرنگیس مهتر ز خوبان اوی

نبینی به گیتی چنان موی و روی

چو فرمان دهی من بگویم بدوی

بجویم بدین نزد او آبروی

مرا گفت با شاه ترکان بگوی

که من شاد دل گشتم و نامجوی

به کاخ سیاووش بنهاد روی

بسی آفرین خواند بر فر اوی

چو بانوی بشنید پیغام اوی

به سوی فرنگیس بنهاد روی

چو شد سال برشست و شش چاره جوی

ز بیشی و از رنج برتاب روی

همه شهر گرمابه و رود و جوی

به هر برزنی آتش و رنگ و بوی

همه راه زین‌گونه بد گفت و گوی

دل از بودنیها پر از جست و جوی

ز هر سو سپاه انجمن شد به روی

یکی لشکری گشت پرخاش جوی

هزار اشتر بختی سرخ موی

بنه بر نهادند با رنگ و بوی

به کاخ فرنگیس بنهاد روی

چنان شاد و پیروز و دیهیم جوی

چو بینی به خوبی فراوان بگوی

به چشم بزرگی نگه کن به روی

همه شهر و برزن یکایک بدوی

نمود و سوی کاخ بنهاد روی

چو گرسیوز آمد بینداخت گوی

سپهبد پس گوی بنهاد روی

سیاوش بدو گفت کین خود مگوی

که تو مهتری شیر و پرخاشجوی

بدو گفت گرسیوز ای نامجوی

ز بازی نشانی نیاید بروی

بخندید گرسیوز نامجوی

همانا خوش آمدش گفتار اوی

برآشفت گرسیوز از کار اوی

پر از غم شدش دل پر از رنگ روی

چنین گفت گرسیوز کینه جوی

که مارا ز ایران بد آمد بروی

دو شیر ژیان چون دمور و گروی

که بودند گردان پرخاشجوی