به آیین ترسا بسی دشمن است

هم او دشمن پادشاه من است

همین شه که گفتم نیای من است

علی نامش ازداور ذو المن است

که تابینمش دوست یا دشمن است

سروش است یا زشت اهریمن است

ولی با شه کربلا دشمن است

نه یزدان پرست است اهریمن است

ز مژگان گرم اشک تا دامن است

مپندار کان اشک چشم من است

بد من که اکنون شریک من است

پس از مرگ هم، مرده ریگ من است