ندارم کسی را ز مردان به مرد

گر آیند پیشم به روز نبرد

چو گشتاسب بشنید شد پر ز درد

بیامد ز پیش پدر گونه زرد

ببینید گفت این که گشتاسپ کرد

دلم کرد پر درد و سر پر ز گرد

نگر تا پسند آید اندر خرد

کجا رای را شاه فرمان برد

بدیشان چنین گفت کاین شیر مرد

سر تاجدار اندر آرد به گرد

چو بشنید گشتاسپ دل پر ز درد

ز دیوان بیامد دو رخساره زرد

بدو گفت نستاو زین در بگرد

تو ایدر غریبی وبی‌پای مرد

بدو ساربان گفت کای شیرمرد

نزیبد ترا هرگز این کارکرد

بد و نیک بر ما همی بگذرد

نباشد دژم هرکه دارد خرد

من از تخم شاه آفریدون گرد

کزان تخمه کس در جهان نیست خرد

برفتند ز ایوان قیصر به درد

کتایون و گشتاسپ با باد سرد

همه هرچ بود از بزرگان و خرد

هم از راه نزدیک هیشوی برد

برآسود گشتاسپ و چیزی بخورد

بیامد به نزد کتایون چو گرد

چو آمد به ایوان پسندیده مرد

ز هرگونه اندیشه‌ها یاد کرد

چو هیشوی و میرین بدیدند گرد

پذیره شدندش به دشت نبرد

بدین شاخ و این یال و این دستبرد

ز تخمی بود نامبردار و گرد

هنرها ز دیدار او بگذرد

همان شرم و آزردگی و خرد

چو گشتاسپ تنگ آمد این هر دو مرد

پیاده ببودند ز اسپ نبرد

بپوشید گشتاسپ خفتان چو گرد

به زیر اندر آورد اسپ نبرد

وزو بازگشتند هر دو به درد

پر از خون دل و دیده پر آب زرد