اگر یافتندی سوی داد راه

نکردی ستم خود خردمند شاه

به کردار خورشید بد رای شاه

که بر تر و خشکی بتابد به راه

بگرد حصار اندر آمد سپاه

ندیدند جایی به درگاه راه

خروش سواران و گرد سپاه

ابا دود و آتش برآمد به ماه

بدان دز نگه کرد بیدار شاه

هنوز اندرو نارسیده سپاه

چو این گفته شد پیش بیدار شاه

پدید آمد از دور گرد سپاه

سپاهی بیامد به پیش سپاه

بشد بسته بر گرد و بر باد راه

دو فرسنگ پیش اندرون بود شاه

سیه گشت گیتی ز گرد سپاه

بدان شارستان در نگه کرد شاه

همی هر زمانی فزون شد سپاه

خروشی برآمد ز درگاه شاه

که ای نامداران ایران سپاه

تبیره برآمد ز درگاه شاه

گرانمایگان برگرفتند راه

همه کشته و خسته شد بی‌گناه

گه آمد که بخشایش آید ز شاه

بران رومیان بر ببخشود شاه

گنهکار شد رسته و بیگناه

به انطاکیه در خبر شد ز شاه

که با پیل و لشکر بیامد به راه

به شهر اندر آمد سراسر سپاه

پیی را نبد بر زمین نیز راه

اسیران و آن گنج قیصر به راه

به سوی مداین فرستاد شاه

زمین دید رخشان‌تر از چرخ ماه

بگردید بر گرد آن شهر شاه

ز بس بر زن و کوی و بازارگاه

تو گفتی نماندست بر خاک راه

یکی مرد ترسا گزین کرد شاه

بدو داد فرمان و گنج و کلاه

به قیصر چنین گفت کآمد سپاه

جهاندار کسری ابا پیل و گاه