چو خورشید زد پنجه بر پشت گاو

ز هامون برآمد خروش چکاو

ز درگاه کاموس برخاست غو

که او بود اسپ افگن و پیش رو

سپاه انجمن کرد و جوشن بداد

[...]

یکی تاج دادش زبرجد نگار

یکی طوق زرین و دو گوشوار

همانگه بشد جهن پیش پدر

بگفت آن سخنها همه در به در

ز پاسخ برآشفت افراسیاب

[...]

یکی از دوستان راست مزه

که ازو گرد فقر راست مزه

چاک دل دوخته به رشتة فقر

همچو دل سوخته به رشتة فقر

دست در دامن فنا زده‌ای

[...]