وصلت صنما بهشت دلکش باشد

هجران تو دوزخی پر آتش باشد

ما در خور دوزخیم یارب هر کو

در خورد بهشت است بر او خوش باشد

تا چشم من از روی تو مهجور بود

روزم همه همچون شب دیجور بود

اکنون که من از روی تو یارب دورم

هر کس که به رویت نگرد کور بود

رشتی علی این رفتن رشت تو ز چیست

این وجد و نشاط و سیر و گشت تو ز چیست

عاشق که باید نرم و هموار بود

این پست و بلند کوه و دشت تو ز چیست

این تیغ حسن شاه شه دانش و داد

وز شاه جهان سوز و محمد شه راد

ایزد به کف فتح علی شاه نهاد

یعنی که پدر بر پدر این ملک گشاد