گنجور

اسیری لاهیجی » رسائل » شرحی بر یک رباعی عرفانی‏

 

از پنجهٔ پنج و شش در شش به در آی

وز کشمکش سپهر سرکش به در آی

خواهی که چشمی ذوق خوشیهای عدم

از ناخوشی وجود خوش خوش به در آی

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » رسائل » شرحی بر یک رباعی عرفانی‏

 

اگر مطلق شوی مطلق بینی

مقید جز مقیدبین نباشد

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » رسائل » شرحی بر یک رباعی عرفانی‏

 

خواهی که چشمی ذوق خوشیهای عدم

از ناخوشی وجود خوش خوش به در آی

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » رسائل » شرحی بر یک رباعی عرفانی‏

 

گر کلاه فقر خواهی سر ببر

وز خود و جمله جهان یکسر ببر

تا بود یک ذره از هستی به جا

کفر باشد گر نهی در عشق پا

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » رسائل » شرحی بر یک رباعی عرفانی‏

 

فانی شو اگر بقات باید

بگذر ز خود ار خدات باید‌

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » رسائل » شرحی بر یک رباعی عرفانی‏

 

هیچ کس را تا نگردد او فنا

نیست ره در بارگاه کبریا

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

 

از ما نبود نشان و نامی پیدا

زان رو که شدم غریق دریای فنا

از هستی خود چو محو گشتم دیدم

از دست حبیب خلعت عز بقا

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

 

داری سر جور و بیوفائی با ما

پیوسته ازآن کنی جدائی باما

یارب بود این که از سر مهر و وفا

رخسار چو خورشید نمائی با ما

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

 

جان و دل من فدای جانان بادا

در حسن رخش دو دیده حیران بادا

تا سر بودم همیشه اندر سرمن

سودای سر زلف پریشان بادا

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

 

ای ملک فراق جای دیرینه ما

مأوای غم تو خانه سینه ما

ظاهر شده عکس جمله اسما و صفات

در مظهر تام قلب بی کینه ما

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

 

ای ذات تو برتر از خیال من و ما

ز آثار صفات تو جهان شد پیدا

اشیاء همه غرق نور رویت بینم

ای حسن و جمال تو هویدا ز اشیا

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

 

مائیم مجرد از اضافات و نسب

آزاده ز قید وصف مربوب وز رب

در مرتبه ذات معرا ز صفات

هرگز نبود نام ز مطلوب و طلب

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

 

حال دل دیوانه عجایب حالیست

کین نقطه دل بروی دلبر خالیست

در حیرت آنکه این چه خالست و چه رو

خاموش چنانم که تو گوئی لالیست

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸

 

سرگشته چو گو شدم بمیدان غمت

صد زخم بجان خوردم ز چوگان غمت

بی راهبری راه بپایان نبرد

جویای وصال در بیابان غمت

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

 

چون سبزه دمیده شد به بستان رخت

بشکفت بنفشه در گلستان رخت

دارد همه روز و شب فغان بلبل مست

کافسوس که زاغ شد نگهبان رخت

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

 

تا گشت دلم ز عشق پابست غمت

از پای فتاد جانم از دست غمت

از شوق گلستان رخت مرغ دلم

چون بلبل بی نوای شد مست غمت

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

 

خورشید رخ تو ماه تابان من است

لعل لب تو چشمه حیوان من است

چون ظلمت و نور عکس زلف و رخ تست

کفر دو جهان همیشه ایمان من است

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

 

از آتش شوق تو دلم بریانست

وز داغ فراق جان ما سوزانست

تا حسن رخ تو دیدم از هر دو جهان

کفر سرزلف تو مرا ایمانست

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

 

مائیم منزه از قیود ملکوت

هستیم مقدس از صفات جبروت

پیدا نبود ز ما، نه اسم و نه صفت

پنهان بنقاب عزم اندر لاهوت

اسیری لاهیجی
 

اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

 

هر لحظه جمال دوست دیدن چه خوش است

زان لب سخن بوسه شنیدن چه خوش است

بربوی وصال او دل و جان مرا

دامن ز همه جهان کشیدن چه خوش است

اسیری لاهیجی
 
 
۱
۲
۳
۵