این عشق بلی عطای درویشانست

خود را کشتن ولایت ایشانست

دینار و درم نه زینت مردانست

جان کرده نثار کار آن مردانست

بی تو جانا قرار نتوانم کرد

احسان ترا شمار نتوانم کرد

گر برتن من ز فان شود هر مویی

یک شکر تو از هزار نتوانم کرد

تا شیر بدم شکار من بود پلنگ

پیروز بدم بهر چه کردم آهنگ

تا عشق ترا ببر درآوردم تنگ

از بیشه برون کرد مرا روبه لنگ