شبی سرمایۀ اقبال جاوید

ز نورش جرعه ای در جام خورشید

نهفته گنج اسرار الهی

چو آب زندگانی در سیاهی

سوادش صیقل نور تجلّا

[...]

به تنهایی بت خونبار بگریست

برو برگ درختان زار بگریست

به خود گفت از کجا وحشت فزوده است

مگر خواب پریشانم نمود ه است

به حیرت ماند تنها در بیابان

[...]