من که خوردم شام و رفتم توی جا

گر نمی خواهی بیایی هم میا

گاه بارَم خار باشد گاه دُر

یار حاجی عَبدُهُ الرّاجی شتر!

بر سر سفرۀ سپهسالار

جوجه‌ها را کباب می‌بینم

پر شد در و دیوار بَلَد از گل و از لای

کو خاک که گویم به سَرَت ای بلدیّه

دست حافظ به در از جامۀ خواب

هشته در دست یکی جام شراب

افسارش از بریشم و پالان ز مخملست

هر چند بد صدا است ولیکن مجللست

حضرت اقدس والا ایرج

با همه راست بُوَد با ما کج

این عکس که بر عکس خودم زیبا شد

تقدیم حضور حضرت والا شد

خواهد اینک ز جناب تو بار

بندۀ ناچیز تو عبدالحمار !

بر دشمنان شمردم عیب نهانی خویش

خود را خلاص کردم از پاسبانی خویش

دست در حلقهٔ موی تو کنم

بوسه‌ای بر سر و روی تو کنم

شب عید عُمَر به قول زنان

من در این خانه بوده‌ام مهمان

به انگشتان پا از زیر کرسی

ز کس ها کرده‌ام احوال پرسی