دوش از بَرِ یاری که دلم شیفتهٔ اوست

وز شرح کمال خردش، ناطقه لال است

آمد به برم، قاصد فرخنده سروشی

با نامهٔ عذبی، که مگر آب زلال است

نظمش نتوان گفت، که سلکی ست ز گوهر

[...]

نگردد بوی گل در گل حصاری

دل شیدا کجا و پرده داری؟

ز هر شاخیست بلبل نغمه پرداز

کجا عاشق؟ کجا پوشیدن راز؟

مرا از عشق، افسونیست در دل

[...]

ای وارث کشور سلیمان

خورشید چو خاتمت به فرمان

ای روشنی چهار اقلیم

از توست فروغ تخت و دیهیم

اقبال ز توست، عرش معراج

[...]

سفر پیشم آمد شبی فصل دی

ره، از قاقم برف، پوشیده پی

نهان از رفیقان و یاران خویش

گرفتم به تنهایی آن راه پیش

شبی تیره دل بود اوا ره ناپدید

[...]