چون برافشاند آن پری‌رخ طره را

دل برآورد ز درون طره سر

گویم به تو نام آن شکرلب

شیرین‌تر ازین چه کار باشد؟

خرما بگزین و بفکن از وی

چیزی که میان خار باشد

نام او نانوشته بر خواندم

چون نهادم سر قلم بر نام

عیدی دیدم سر علم افتاد

فی‌الحال به جایش سر سنج بستم

آنکه در حسن مه چهارده بود

دی شنیدم که بپیوست بسی

با آنکه ترا سر مسلمانی نیست

یاد بود و کنون نیست همان محبوبی

عقل را میانه بربایی

بر سر سنبل ار نهی بندی

این زمان در عزیز فی الحال

تا زمان دگر چه باشد حال

حرف اول ز هر دو گیر و دو پنج

ربع دیگر دهش ز روی مثال

تا شود نام آن مهی که ندید

[...]

با من آن ترک کمان‌ابرو گفت

پیش چشمش به زبان ترکی

که ترا کشته‌ام آن زنده ببین

در میان دو کمان ترکی