چو آمد سوی باغ آصف‌آباد

سلیمان ملک خود را رونما داد

به آبش، آب زمزم چون ستیزد؟

که این از چشمه، آن از چاه خیزد

قرین می‌گشت با این چشمه، زمزم

[...]

مرا این نغمه مالد دم به دم گوش

که بلبل در چمن عیب است خاموش

ز لب مهر خموشی زود برگیر

زبان را در پس دندان مکن پیر

چه خاموشی، چمن را گوش کر نیست

[...]