ایستاده سفینه ای بر خشک

بحرهای روان در آن بسیار

هم از اوراق کاغذش الواح

همش از نوک کلک‌ها مسمار

کشتی‌یی لنگرش ز عقدهٔ عهد

[...]

اگر تجارت بحر و سفینه می‌خواهی

سفینه‌ای که در او بحرها بود این است

سفینه‌ای‌ست که گر صد هزار از آن خواهی

کنار بحر هزارش روان به یک چین است

ظالم برفت و قاعدۀ زشت از او بماند

عادل برفت و نام نکو یادگار کرد

اگر هست مرد از هنر بهره ور

هنر خود بگوید نه صاحب هنر

سر گرگ باید هم اول برید

نه چون گوسفندان مردم درید

خداوند فرمان و رای و شکوه

ز غوغای مردم نگردد ستوه

چو گرگان پسندند بر هم گزند

برآساید اندر میان گوسپند

ملک و دولت را به تدبیر بقا دانی که چیست

کاو به فرمان تو باشد تو به فرمان خدای

مروت نباشد بر افتاده زور

برد مرغ دون دانه از پیش مور

دادگر اندر دو جهان پادشاست

ورنه هم آنجا و هم اینجا گداست

اگر عنقا ز بی برگی بمیرد

شکار از صید گنجشکان نگیرد

چو ما را به غفلت بشد روزگار

تو باری دمی چند فرصت شمار

چو بیداد کردی توقع مدار

که نامت به نیکی رود در دیار

سالک راه خدا پادشه ملک سخن

ای ز الفاظ تو آفاق پر از درّ یتیم

اختر سعدی و عالم ز فروغ تو منیر

واضع عقلی و گیتی ز نظیر تو عقیم

پیش اشعار تو شعر دگران را چه محل

[...]

کسی ره سوی گنج قارون نبرد

و اگر برد ره باز بیرون نبرد

کسی را در این بزم ساغر دهند

که داروی بیهوشی‌اش در دهند

گر کسی وصف او ز من پرسد

بیدل از بی‌نشان چه گوید باز

عاشقان کشتگان معشوقند

برنیاید ز کشتگان آواز

در روی تو گفتم: سخنی چند بگویم

رو باز گشادی و در نطق ببستی

در این ورطه کشتی فرو شد هزار

که پیدا نشد تخته‌ای بر کنار

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز

کآن سوخته را جان شد و آواز نیامد

این مدعیان در طلبش بی خبرانند

کآن را که خبر شد خبری باز نیامد