فرستادم بخدمت کاردی خوب

که ارزد گوهر او هر چه خواهی

ببین بر دسته تیغش ، گر ندیدی

زبان مار در دندان ماهی

صاحبا عدّت قیامت را

از من ممتحن چه می خواهی ؟

هر کس از گونه یی همی گوید

تو بگو خویشتن چه می خواهی ؟

هر زمانی عتابی آغازی

[...]

ای مقادیر فضل و افضالت

بیش از اندازۀ بیان رهی

اندرین روزها که گشت هوا

نا خوش و سرد هم بسان رهی

بس که هر دم ز لشکر بهمن

[...]

بنامیزد چنان فرّخ لقایی

که گویی سایۀ پرّ همایی

چو بگشایی زبان لبها ببندی

چو در بندگی قبا گیتی گشایی

بشمشیر تو نصرت را تفاخر

[...]

مخدوم کمال ملّت و دین

ای رای تو سوی نیک رایی

کار قلم تو نقشبندی

رسم کرمت گره گشایی

بر رغم زمانه لطف طبعت

[...]

ز ابر چون برف سیم باریدی

گر بدی چون دل تو دریایی

باشد اومید با کفت گستاخ

هر زمان می کند تمنّایی

باز چرخ خرف دگر باره

[...]

ای آنکه از افاضل انوار معنوی

خورشید را ز خاطر خود وام داده‌ای

از لطف طبع تربیت روح کرده‌ای

وز لفظ پاک طیرهٔ اجرام داده‌ای

از نوک کلک خویش به اجرام نظم و نثر

[...]

ز خط عارض ترکان لشکر

مرا این فایده تا جاودان بس

که خط از عارض ترکان لشکر

ز شرمش برنیارد سر ازین پس

ای آفتاب ملک که از پرتو کرم

چون صبح کام فضل پر از خنده کرده‌ای

از بس که همچو غنچه کنی دل نمودگی

چون نرگسم ز شرم سرافکنده کرده‌ای

خطّیست کرد عارض خوبان معنوی

[...]

ای خواجه سال و ماه تو تلوین همی‌کند

بی‌آنکه علم صنعت اکسیر خوانده‌ای

اندر سیه‌گری ید بیضا نموده‌ای

تلبیس خویش بر همه عالم برانده‌ای

روی دو موی داری و موی دو روی و خود

[...]