از باد صبا خسته شود رخسارش

چون آینه کز نفس رسد زنگارش‌

زان ترسم اگر برهنه دارد یارش

تیزی نظر خلق کند از کارش‌

باطن تو کی کند با مرکب شاهان سفر

تا نگردد رای تو بر مرکب همّت سوار

چون زنان تا کی نشینی بر امید رنگ و بوی

همّت اندر راه بند و گام‌زن مردانه‌وار