ای زهر غم تو در دلم آب حیات

و ای عشوه عشق تو مرا راه نجات‌

گفتی: ببرم جان تو ای حور صفات؟

جان از تو مرا دریغ باشد؟ هیهات!

ای نفس خسیس همّت سودایی

بر هر سنگی که بر زنم قلب آیی!

سوف تری اذا انجلی الغبار

أ فرس تحتک ام حمار

تا کی از دار الغروری سوختن دار السّرور

تا کی از دار الفراری ساختن دار القرار

باش تا از صدمه صور سرافیلی شود

[...]

خون صدّیقان بپالودند و زان ره ساختند

جز به دل رفتن در آن ره یک قدم را بار نیست.