چشمی که ترا دید شد از درد معافا

جانی که ترا یافت شد از مرگ مسلم

قضی اللَّه امرا و جف القلم

و فیما قضی ربنا ما ظلم‌

مرد باید که بوی تاند برد

و رنه عالم پر از نسیم صباست‌

بی تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم

چون نباشی در کنارم شادمانی چون کنم‌

چه باشد گر خوری یک سال تیمار

چو بینی دوست را یک روز دیدار

تا دل ز علایقت یگانه نشود

یک تیر ترا سوی نشانه نشود

تا هر دو جهانت از میانه نشود

کشتی بسلامت بکرانه نشود