ای برادر روی ننماید عروس دین ترا

چون زنان تا کی نشینی بر امید رنگ و بوی

تا هوای نفس تو در راه دین دارد قرار

همت اندر راه بند و گام زن مردانه وار

ار دستت از آتش بود

ما را ز گل مفرش بود

هر چه از تو آید خوش بود

خواهی شفا خواهی الم‌

بی‌جان گردم که تو زمن پرگردی

ای جان جهان تو کفر و ایمان منی‌

تو لاله سرخ و لؤلؤ مکنونی

من مجنونم تو لیلی مجنونی‌

تو مشتریان با بضاعت داری

با مشتریان بی‌بضاعت چونی‌

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم

چه کند عرش که او غاشیه من نکشد؟

پر باد دو دستم و پر از خاک سرم‌

بوی جان آیدم از لب که حدیث تو کنم