جهان خسرو که تا گردون کمر بست

کُلَه‌داری چون او بر تخت ننشست

به روز بار کاو را رای بودی

به پیشش پنج صف بر پای بودی

نخستین صف توان‌گر داشت در پیش

[...]

چنین گفت آن سخن‌پرداز شب‌خیز

کزان آمد خلل در کار پرویز

که از شب‌ها شبی روشن چو مهتاب

جمال مصطفی را دید در خواب

خرامان گشته بر تازی سمندی

[...]

چون دید پدر به حال فرزند

آهی بزد و عمامه بفکند

نالید چو مرغ صبحگاهی

روزش چو شبی شد از سیاهی

گفت ای ورق شکنج دیده

[...]

چو گوهر برون آمد از کان کوه

ز گوهرخران گشت گیتی ستوه

میان بسته هر یک به گوهرخری

خریدارِ گوهر بود گوهری

من آن گوهر آورده از ناف سنگ

[...]

اوّل کاین عشق‌پرستی نبود

در عدم آوازه هستی نبود

مُقبلی از کِتم عدم ساز کرد

سوی وجود آمد و در باز کرد

باز‌پسین طفلِ پری‌زادگان

[...]