من سر نخورم که سر گران‌ست

پاچه نخورم که استخوان‌ست

بریان نخورم که هم زیان‌ست

من نور خورم که قوت جان‌ست

من سر نخوهم که باکلاهند

[...]

اول نظر ار چه سرسری بود

سرمایه و اصل دلبری بود

گر عشق وبال و کافری بود

آخر نه به روی آن پری بود

آن جام شراب ارغوانی

[...]

اول نظر ار چه سرسری بود

سرمایه و اصل دلبری بود

گر عشق وبال و کافری بود

آخر نه به روی آن پری بود

زان رنگ تو گشته‌ایم بی‌رنگ

[...]

بیا بیا دلدار من دلدار من

درآ درآ در کار من در کار من

تویی تویی گلزار من گلزار من

بگو بگو اسرار من اسرار من

***

[...]

ماها چو به چرخ دل برآیی

چون جان به تن جهان درآیی

ماها چه لطیف و خوش لقایی

ای ماه بگو که از کجایی

داریم ز عشق تو براتی

[...]

یا ساقی اسقنی براح

عجل فقد استضا صباحی

واستنور جملة النواحی

یا معتمدی و یا شفایی

یا ساقیتی و نور عینی

[...]

سوری که در او هزار جان قربان است

چه جای دهل زنان بی سامان است

* * *

اذا خان الامیر وکاتباه

و قاضی الارض داهی فی القضاء

فویل ثم ویل، ثم ویل

لقاضی الارض من قاضی السماء

* * *

[...]

سیر زاهد هر مهی یک روزه راه

سیر عارف هر دمی تا تخت شاه

* * *

هرکه آید به سوی او ز حقیقت خبری

اندر او از بشریت بنماند اثری

التفاتی نبود همت او را به علل

گر همه علت گیرد ز علی تابه ثری

هرکه از خود متلاشی شود و محو ز خویش

[...]

رخ چو بنمود آن جمال، تو را

پاک بر بود آن کمال، تو را

* * *

* * *

ما عاشقیم بر تو، تو عاشق بر آینه

ما را نگاه بر تو، ترا اندر آینه

از دود آه خویش، جهان را سیه کنم

تا هیچ صیقلی نکند دیگر آینه

* * *

کارم چو زغم به جان رسانیدی بس

دودم به همه جهان رسانیدی بس

از پوست برون رفت مکن بی رحمی

چونکارد به استخوان رسانیدی بس

* * *

دعوی عشق کردن آسان است

لیک آن را دلیل و برهان است