شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۵
اى کبک خوشخرام که خوش میروى بناز
غره مشو که گربهى عابد زاهد نماز کرد
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
گویى تو به من کل طویل احمق
من کل قصیر فتنه دیدم به ورق
تو فتنهى دهر بودهاى، من احمق
این قول گواهی است بگویم صدق
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
کشتى بخت به گرداب بلا افکندیم
تا مگر باد مرادش ببرد تا ساحل
ناخدا را چه محل گر نبود لطف خداى
باد طوفان شکند، یا که نشیند در گل
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
سر رشتهى هر کار که از دست بدر شد
پس یافتنش نزد خرد عین محال است
کى رشتهى تدبیر، کس از دست گذارد
آنکس که بدو مرتبهى عقل و کمال است
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
عشق آمد و شد به جانم اندر تک و پوست
تا کرد مرا تهى و پر کرد ز دوست
اجزاى وجودم همگى پوست گرفت
فانى ز من و بر من و باقى همه دوست
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
هر کس که خورد نان و، نمک را نشناسد
شک نیست که در اصل خطا داشته باشد
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
گذشته عمر شدى بین که وقت رفتن هوش است
ندیده و نشنیده نصیب دیده و گوش است
شده است سست دو زانو و باز ریخته دندان
هنوز در دل تو آرزوى کشتن موش است
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
گر از غم دل ز دیدگان خون بارى
دامان تو طوفان شود اندر زارى
امید تو حاصل نشود در بر من
بیهوده کشى از طمع خود خوارى
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
زاهد که به خلوتگه این کعبه مقیم است
غافل مشو از حیله که آن گفت یتیم است
آن صورت کسوت که بر آراسته او راست
شبگرد براقی است که بر هر که فهیم است
آنجا که رسد بوى طعامى به دماغش
[...]
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
بهشتى بود گویا آن جزیره
که عقل از دیدن آن گشت خیره
رسیدم بر سرایى همچو جنت
که حق کرده عطا، بىمزد و منت
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
از شبنم عشق خاک عالم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد
چون عشق و خرد متفقا فال زدند
یک قطره از آن چکیده، آنهم دل شد
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
ماییم قلندران معنى
در کشور خوش هواى دینى
نه صحبت مال و نه غم ننگ
با خلق نه آشتى و نه جنگ
قانع شدهایم بر پلاسى
[...]
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
به هر کارى که باشد ابتداى او به نادانى
در آخر حاصلش نبود بجز درد پشیمانى
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
یا دیدهى خصم را بدوزم به خدنگ
یا پنجهى او به خون ما گردد رنگ
القصه در این زمانه با صد فرهنگ
یک کشته بنام به ز صد مرده به ننگ
شیخ بهایی » موش و گربه » حکایت ۶
خاره خاره چو نباشد اثر درد ترا
لعل کردى چه خورى غوطه به خوناب جگر
گر تو خواهى که شوى از ره آلایش پاک
همچو صوفى ز سر قید تعلق بگذر