ماندم از بس که به غربت، وطن از یادم رفت

در قفس بس که نشستم،چمن از یادم رفت

نه سمن زان چمنم ماند به خاطر، نی سرو

سرو گردید فرامش، سمن از یادم رفت

چون گریبان تاسف ندرم لاله صفت؟

[...]

چو مینا گرچه آیین قدح نوشی نمی دانم

لبالب گر شوم از باده، بیهوشی نمی دانم

مده خیاط دوران، گو قبای اطلسم چون گل

که من آیینه ام، غیر از نمدپوشی نمی دانم

اگر سرو سهی باشم، ز ناشایستگی خود را

[...]