تا عبای شه بدوش خویش میر ما گرفت

بخت خندان گشت وگفتا حق بمرکر باگرفت

بد چو از آل عبا شد زیب بالایش عبا

بس بعهدشاه عادل کار دین بالا گرفت

می همی نوشد بجای آب جوید باز می

[...]

عید آمد و ما را ز غم روزه رها کرد

این مرحمت از عید نیاید که خدا کرد

زین عید به هرجا که عزا بود طرب شد

گر روزه به هرجا که طرب بود عزا کرد

از روزه بتر موذن گلدستهٔ جامع

[...]

نامه نوشتم به دلربای خود از قم

کای بت شیرین‌سخن سلام علیکم

در قم از ری به طمطراق زدم تخت

لیک به یزد این دو روزه می‌رسم از قم

مردمِ چشمم ز یُمنِ خدمتِ خسرو

[...]