زهی زدوده و افزوده دین و دولت را

به رأی های صواب و به عزم های متین

بکرد حشمت تو کار رایت و مرکب

نمود خامه تو فعل خنجر و زوبین

ذکا و ذهن تو در سبق وامق و عذرا

سخا و طبع تو در عشق خسرو و شیرین

در آفرینش اگر مرکبی شدی اقبال

به نام جاه تو بودیش داغ گرد سرین

وگرنه مهر فراوان شدی و این نه رواست

به نقش نام تو زادی ز کان و کوه نگین

درنگ حزم تو در مغز کوه گیرد جای

شتاب عزم تو بر پشت باد بندد زین

اگر بسنجد حلم تو را سپهر کند

ز کوه قافش پا سنگ پله شاهین

دل ولی و عدوی تو را امید و نهیب

که هست اصل حیات و ممات از آن و ازین

همی نوازد چون زیر رود از زخمه

همی شکافد چون مغز سنگ از میتین

اگر نباشد رای تو را سپهر دلیل

وگر نگردد عز تو را ستاره معین

شکسته بینی جرم صحیفه گردون

گسسته یابی عقد طویله پروین

به قبض و بسط ممالک ندید چون تو ثقه

بحل و عقد خزاین نیافت چون تو امین

زبان بخت همی آفرین کند بر تو

که آفرین همه دشمنانت شد نفرین

بدین ثنا که فرستاده ام تو را زیبد

که تو ز خلق گزینی و این ز حسن گزین

معانی هنرت داد فهم را تعلیم

معالی شرفت کرد ذهن را تلقین

به فال اختر سعدست و نور چشمه مهر

به ارج زر عیارست و قدر در ثمین

یقین بدانی چون بنگری که در هر بیت

یکانگی به هوای تو کرده شد تضمین

تو شاه محتشمانی و از تو نستاند

عروس خاطر من جز رضای تو کابین

شود به دولت مخصوص اگر شود مخصوص

به گاه انشاد از لفظ تو به یک تحسین

چنان کنم پس ازین مجلس تو در مه دی

که دشت گشته ست اکنون ز ماه فروردین