بسر تخفیفه روزی بدستار

سری میجست و بالائی زپندار

زنا که طیلسان بروی بر آشفت

لسان حال را بگشوده میگفت

(هر آن مهتر که با کهتر ستیزد)

[...]

در البسه رانده ام سخن را

شسته همه جامه کهن را

(گازر که بکار خود تمامست)

(بهتر زنسیج باف خامست)