صفائی را عطا گردید دوش از صعوه مولودی

سپاس آورد از جان و دل اکرام خدائی را

محمد خواند و ابراهیم پس گفتش بنامیزد

الهی زیب بخش از وی مقام پارسائی را

مگر او هم چو من از زیر بار غم برون آید

[...]

چو سید هاشم آن دریای مواج

که هر موجیش بحری بی کران است

بدین سامان ز طلعت پرده برداشت

چو خورکش نور افزون از بیان است

که هر یک هر یک از ذرات آن را

[...]

رفت بر میرزا حبیب انعام

خلفی وین به محض جود آمد

جان و تن دیده و دل این اکرام

همه را موجب سجود آمد

لب درآمد به جمع و بیتی خواند

[...]

دی سلیمان به حلق داودی

با من آورد راز دل انشاد

که مرا بر سرای تاریخی

تا بدانند این خلف کی زاد

خواستم پاسخش ز خامه ی خویش

[...]

این پسر کانجام عمر آمد مرا دارم امید

بهرش اسباب سعادت جاودان موجود باد

بر خلاف ناخلف اولاد ما یا دیگران

مقدمش بر ما به لطف ایزدی مسعود باد

ز هر شکر زخم مرهم درد دارد خوف امن

[...]

میرزا ابوالحسن چو رحل رجوع

برد زین تنگنا مکان به معاد

خواست تاریخ رحلتش ز رهی

مخلص مشفقی ز اهل وداد

صنع وی دستگیر ما همه بود

[...]

رفت عبدالحسین و جندق را

ساخت از مرگ خویش حزن آباد

ریخت آب قرارها بر خاک

رفت نار وقارها بر باد

خواستیم از صفائیش تاریخ

[...]

داغ ملاباشی آن دانشورم

سوخت دل در سینهٔ غم‌پرورم

ریخت بر خاک هبا آب نشاط

داد بر باد هدر خاکسترم

برد از جان غم آگین رنگ جشن

[...]

به داغ مصطفی ملهوف ناکام

سزد گر اشک باریمان چو باران

به جای گلستان جاوید زیبد

اگر نالند بر قبرش هزاران

مخواه ای ذوالمنن ما را چنین مرگ

[...]

شد موهبت جناب هنر را ز کتم غیب

پوری پسنده باز ز الطاف ایزدی

مامش از آن محمد جعفر نهاد نام

کش دید بوی جعفر و خوی محمدی

راندم بیان به روز مهش با هنر که باد

[...]