تنی را که از رنج کس درد نیست

اگر پور دستان بود مرد نیست

مرا نرم و آسوده چالاک و چست

گریز از دبستان به دستان تست

کنون آمد این روز بد پیش من

[...]

برادر پی مالش شاخ او

سراغش بدرید و شاماخ او

بر سیمگون موی مشکین کمند

به دندان بخست و به دستان بکند

برخساره و سرش با پای و چنگ

[...]

برادر که دید آشکار و نهفت

که خواهر پسندد به بیگانه جفت

نگه کن که چون آخته یال جنگ

به خون من اندر فرو برده چنگ

مراین خیره کش مست بی زینهار

[...]

مرآن ماده آهوی نورسته شاخ

کزو سینه شیر نر شاخ شاخ

درآویخت با من به دندان و چنگ

گران زخمه چون زخم خورده پلنگ

فرو برده چون غمزه خویشتن

[...]

از آن تاب و تیمار و زخم و زیان

به بیغاره در خود نهادم زبان

که ای ناخردمند بی چشم و گوش

سبک سر تنک رای بی مغز و هوش

به شرم از تو فرجام فرزانگی

[...]