ناله عاشق به گوش مردم دنیا

بانگ مسلمانی و دیار فرنگ است

کرد آنچه در اطراف جهان بود حواله

دیگر نه به من عمه بجا ماند و نه خاله

آسوده تر نه ملک خراسان گرفته ای

آهسته تر نه رایت سنجر شکسته ای

بی سر و پا می رویم تا به کجا سرنهیم

بارگی شاه شد گردن مادر کمند

که زنهار از این کژدمان خموش

پلنگان درنده صوف پوش

چون فلک خواهد غمی از جان ناشادم برد

آورد پیشم غمی را کآن غم از یادم برد

با نکوهیده شناسش چه فریدون و چه گاو

با فرومایه قیاسش چه مسیحا و چه خر

موی بر وی نرسته جز که نمد

پوست بروی نماند، جزکه جناغ

گشته از حرق های گوناگون

پشت ریشش چو کله صباغ

گر به دارالجلود بر گذرد

[...]

داده فرمانم به دوری آه یارب چون کنم

بردن فرمان غلط نابردن فرمان غلط

گهم به پای زند این، گه آن به چنبر و کاکل

فتاده در خم چوگان عقل و عشق چه گویم

ام النسا ببین که چه بیداد کرده ای

و از کین چها در این ستم آباد کرده ای

کشتی مرا که زنده کنی زاده عزیز

بنگر که را به قتل که دلشاد کرده ای

در عزل این غلام و به اخراج این کنیز

[...]

آزرده ترم گرچه کم آزارترم

بی یار ترم گرچه وفادار ترم

با هر که مرا مهر و وفا بیشتر است

سبحان الله به چشم او خوارترم

رنج او راحت بود بر جان من

جان فدای یار دلرنجان من

این پهنه ز نقحبه که کیهانش ستایند

سورش همه سوگ است و سرورش همه تیمار

حلقه ای گرد خویشتن بکشم

تا نیاید درون حلقه پری

وین پری پیکران حلقه بگوش

شاهدی می کنند و جلوه گری

گر گدائی رابطی می بابتی شاهد فراهم

دولتی دارد شگرف آن شیر مرغ این جان آدم

بخشایش دوست را به پرهیز

نشگفت امیدوار گشتن

این تازه که گاهواره تا گور

کون کردن و رستگار گشتن

گرت از دست برآید دهنی شیرین کن

مردی آن نیست که مشتی بزنی بر دهنی

آدمی در عالم خاکی نمی آید بدست

عالمی از نو بباید ساخت وزنو آدمی

آن کشد پیراهن این، این درد شلوار آن

مرزکیهان شهر سگ سار است گوئی نیست هست