اسمع ندائی فحدائی ملیح

و منطقی جزل و لفظی فصیح

و استمع الشیب اذا ما دعی

بلفظة فیها نداء صریح

انذرک الشیب فخذنصحه

[...]

یا رفقة السیف الیمانی الخضیب

و زمرة الرمح الاصم المصیب

قوموا بحق الدین مستقبلا

و حققوا قول طرید غریب

و ثبتوا و احتملوا و اصبروا

[...]

عیبی است در مشیب بعالم درون بزرگ

عیشی است در شباب بگیتی درون عظیم

خود آنزمان کجاست که تن را و عیش را

سستی نبود همدم و پیری نبد ندیم

عهدی که میفشاند درخت صبی ثمر

[...]

یا باسق القد کم فارقت مر تحلا

قدا کقدک میالا و میاسا

کم قد هجرت و نار القلب موقدة

ناسا و کأسا و اخوانا و جلاسا

و عطلتنی خطوب الدهر معرضه

[...]

آن چسیت چورخساره عشاق مذهب؟

مجلس بوی آراسته و بزم مرتب

تابنده چو ما هست و درخشنده چو خورشید

رخشنده چو برق است و نماینده چو کوکب

روح است گه نازش و سرمایه او چشم

[...]

ای طلعت تو نحس تر از صورت زحل

وی خوی تو نفایه وای نیک تو بدل

احباب را ز مهر تو با یکدیگر نفاق

ز هاد راز عشق تو با یکدیگر جدل

مر مرد را توئی بهوی سائق قضا

[...]

یا عارف الدنیا و اسرارها

من عرف الدنیا لما اختارها

لا تکرم النفس اذا مااشتهت

اذهی لا تعلم اخطارها

ماالتفتت نفس الی راحة

[...]

آدمی عالمی است از حکمت

و اندرو صد هزار بند و گشاد

حق درین هفت چرخ ننهاد است

آنچه در اصل هفت عضو نهاد

کور دل بنده ایست آنکه ندید

[...]

اگر چه از می و معشوق احتراز به است

بوصل هر دو درین عهد اهتزاز به است

ره مجاز سپر زین پس و حقیقت دان

که در جهان مجازی ره مجاز به است

خطاست آنکه نماید که صورت لذات

[...]

ای طبیب برآمده بتو سال

بر تو پوشیده جمل احوال

جان بیمار در تراقی وتو

میگشائی ز دست او قیفال

نه بترسی ز کردگار و رسول

[...]

ای لافت از ستاره و از زیج معتبر

بی علم گشته مدعی علم خیر و شر

زاحوال غیب داده خبر خلق را و تو

از حالهای خانه خود جمله بیخبر

محصول نیست طبع ترا اینقدر کمال

[...]

فوت شد مرد را بروز و شبی

یک نمازی نداند او که کدام؟

نزد نعمان و نزد بو یوسف

شب و روزی کند نماز تمام

باز نزد محدبن حسن

[...]

اکنون که چمن چمانه جوی است

می خور که جهن بهانه جوی است

بلبل چو مغنی چمن شد

هر طبع می مغانه جوی است

بی عقل بود هر آن دلی کو

[...]