آن جلوه که در پرده روش های نهان داشت

از پرده برآمد روشی بهتر از آن داشت

ذوقی به چمن داد که در خنده ابرست

شوری ز گل انگیخت که بلبل به فغان داشت

امروز که شد عشرت می لعل قبا شد

[...]

دانش از روزگار بیرون شد

همه کار جهان دگرگون شد

مژه ام از سرشگ دجله فشاند

آستینم ز گریه جیحون شد

ستمی دیدم از اجل کز درد

[...]

شب گلابی بر رخم خوابم ز چشم تر زدند

از سجود درگه عشقم گلی بر سر زدند

اول شب بانگ نوشانوشم از ذرات خاست

که ندای الصلوة آمد همه ساغر زدند

قبله کردم قصد در چشمم در تارسا نمود

[...]

لب خوش نگشته خنده ره جنگ می زند

در بزم مرگ ناله بر آهنگ می زند

هرگز زمانه جامه ماتم برون نکرد

نارفته شب به دامن شب چنگ می زند

وقت گذشته را به تأسف ز پی مرو

[...]

وقتی که شکل دایره کن فکان نبود

جز نقطه حقیقت حق در میان نبود

نور ولا ز بطن حقیقت طلوع کرد

چندان که گشت گرد خود آن را کران نبود

پرگار گشت و انجم و افلاک آفرید

[...]

دوش آن زمان که تیر شهاب از کمان فتاد

ما را ستاره خلف از آسمان فتاد

همچون هلال عید طلوع و غروب کرد

فرزند من به طالع من هم قران فتاد

دردانه ام که جا به کنار کسی نکرد

[...]

این درد بین که از پی هم ناگهان رسید

عضوی شکست از تن و زخمی بر آن رسید

از جای رفت زورق بی بادبان صبر

موجی نرفته موج دگر از کران رسید

واحسرتا که از قدراندازی فلک

[...]

کشتی تن شده طوفان زده عصیانم

وای من گر به حمایت نرسد غفرانم

گر دل این چشمه انباشته را بگشاید

به گریبان رسد آلودگی دامانم

بهر آبادی صد بتکده اش آب و گلست

[...]