به نام خداوند بینش طراز

جهانداور آفرینش طراز

که نامش بود زیور نامه ها

سخن را بدو گرم هنگامه ها

فلک را فرازنده ی بارگاه

[...]

بده ساقی آن جام یاقوت نام

که چونان ندیده است جمشید جام

درافکن به بلور یاقوت ناب

به جام هلالی بیار آفتاب

ازآن می غم از خاطرم ساز دور

[...]

به ناگاه ز هامون یکی تیره گرد

برآمد که آن پهنه را تیره کرد

برون آمد از گرد مردی به زین

ابا پیکر و چهره ی سهمگین

به زیرش سمندی چو آذر گشسب

[...]

در این بود بانو که آمد ز راه

سکینه، گل باغ آغوش شاه

بگفتا: که ای عمه این کشته کیست؟

که از زخم، جسمش پدیدار نیست

بفرمود: کاین پیکر باب توست

[...]

گه شادمانی است نی روز پند

زبان را این گفتگوها ببند

سپس گفت آن مرد بی آبروی

که بندند آذین به بازار و کوی

همه مردم شهر بیرون روند

[...]