غم نیست که خلق بت‌پرستم دانند

یا کافر و میخواره و مستم دانند

باکی نبود از آن و این هیچ مرا

ای وای اگر چنانچه هستم دانند

آنان که مرا ز مستمندان دانند

درمان غمم ولی نه چندان دانند

هر بیدردی ز درد من آگه نیست

دردی دارم که دردمندان دانند

آنم که بود محال در دیر وجود

وز جام و سبو دمی توانم آسود

می خورده‌ام و میخورم و خواهم خورد

تا بوده و تا هستم و تا خواهم بود

گفتم ز تو دایمم نه غم خواهد بود

لطفت نه بغیر دمبدم خواهد بود

زان خاری من فزون شد و خواهد شد

او محترم است و محترم خواهد بود

در عشق بلب خموش می‌باید بود

در عالم دل بجوش می‌باید بود

چشمی نه هزار چشم می‌باید بود

گوشی نه هزار گوش می‌باید بود

هر دم ز بتی بداغ می‌باید بود

سرمست ز یک ایاغ می‌باید بود

سرگشته هر شمع نمی‌باید بود

پروانه یک چراغ می‌باید بود

مرغان چو دل از سیر چمن شاد کنید

آنگاه نوای عیش بنیاد کنید

پرواز بگرد سرو و شمشاد کنید

از حال اسیران قفس یاد کنید

یاران چو دل از صحبت هم شاد کنید

جمع آئید و نشاط بنیاد کنید

با دوست بساغر می گلگون ریزید

از حسرت خونابه‌کشان یاد کنید

داغ غمت از افسر ادهم خوشتر

نقش قدمت ز خاتم جم خوشتر

در گوشه غم خوشم بیاد تو که هست

این گوشه مرا ز هر دو عالم خوشتر

چندانکه بود نشاط از غم خوشتر

چندانکه بود سوز ز ماتم خوشتر

در کوی مغانست قدح نوشان را

ساغر خوش و ساغر دمادم خوشتر

جام صهبا ز ساغر جم خوشتر

آب انگور ز آب زمزم خوشتر

آن گوشه که با پریوشی باده‌کشی

صد مرتبه از عالم و آدم خوشتر

غمگین تور است از طرب غم خوشتر

بر ماتمیت ز سوز ماتم خوشتر

از تست چو درد و داغ در جان و دلم

دردم ز دوا داغ ز مرهم خوشتر

درویشیم از خدمت سلطان خوشتر

ترک سرم از منت و سامان خوشتر

خاکستر گلخن و کلاه نمدم

از تخت جم و تاج سلیمان خوشتر

ای سرو تو از سرو روان موزون‌تر

لعلت ز شراب ارغوان گلگون‌تر

تو فتنه عالم و ترا پیرو جوان

مفتون و من از پیر و جوان مفتون‌تر

از قتل من خسته روانی بگذر

از خون اسیری چو جوانی بگذر

شکرانه بازوی توانا صیاد

از کشتن صید ناتوانی بگذر

بازآ و هجوم لشکر درد نگر

گرد من و در میانه‌ام فرد نگر

بر لشکر غم تاخته‌ام نیرو بین

تنها بسپاهی زده‌ام مرد نگر

جز فتنه نمیکند جهان طور نگر

جز زهر نمیدهد فلک جور نگر

گیتی نگر و فلک نگر گردش بین

محفل نگر و جام نگر دور نگر

چونتخته نرد است فلک نیک نگر

ما مهره و آسمان بود بازیگر

هر لحظه بنفش کعبتین تقدیر

ما را حرکت دهد بحال دیگر

هر بت که برافروخت رخ از جام غرور

چون با تو دهم نسبتش ای غیرت حور

او برق یما نیست و تو آتش طور

او شعله آتشست و تو شعله نور

ایدلبر بی‌نظیر من دستم گیر

در کشور جان امیر من دستم گیر

افتاده‌ام از پا و نباشد دستی

جز دست تو دستگیر من دستم گیر