باد نوروزی ز روی گل نقاب انداخته

زلف سنبل را همی در پیچ و تاب انداخته

در رکاب فرودین بر رغم اسفندار مذ

خون سرما را همی اندر رکاب انداخته

سایه سرو جوان بر طرف باغ و جویبار

[...]

اف بر این دیوان سرا، لعنت بر این دیوان که برد

ظلمشان در ظلمت از مه، نور و از شارق ضیا

مردمی بیرون ز راه مردمی دور از خرد

فرد و طاق از دین پرستی جفت نیرنگ و ریا

راستی گویم سعاتمند و خوش بخت آنکس است

[...]

بنام پدید آور هست و بود

که این جامه را بافت بی تار و پود

بگسترد بر آب فرشی زمی

بر آن آب زد خیمه آدمی

ز خاک آدمی کرد و از نار دیو

[...]