×
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۶۴
چو بخت خفت و قضا چیره تیره شد اختر
زبون و زرد شود آب فضل و برگ هنر
همی گذارد دانا برون ز حکمت پای
همی فرازد عاقل جدا ز فکرت سر
شناخت نتوان با دیده گوسپند ز گرگ
[...]
۲۰۹ بیت