و گر ایدونکه بباشند ز پشت دگران

از پس کشتن زنده نشوند، ای وربی!

به لگد ناف و زهار همه از هم ببرید

که از ایشان، به تن اندر شده بودش غضبی

پنج شش ماه زمستانی نگشاد درش

دو ربیع و دو جمادی و تمام رجبی

بارخ رخشان چون گرد مهی برفلکی

بر سماوات علی بر شده زیشان لهبی

گاه آنست که از محنت و سختی برهند

جای آنست که امروز کنم من طربی

گویم آنگاه بدان قطره یک داروی خواب

یاد باد ملکی ، ذوحسبی، ذونسبی

از عباد ملک العرش نکوکارترین

خوشخویی، خوش سخنی خوشمنشی، خوشحسبی

هر کجا عود بود، بوی خوش عود بود

ندمد بوی ز هر چوبی و از هر حطبی

در دل قیصر بیم و فزع افتاده بود

تا بیارند به غزنین سر او بر خشبی

ندبی ملک سپاهان را یازید و ببرد

روم را مانده‌ست اکنون که بیازد ندبی

دشمن و دوست به کام دل این خسرو باد

مرساناد خداوند به رویش تعبی