چو از کار مدیه بپرداخت شاه

سوی لیدیا راند یکسر سپاه

که جنگی کرازوس با دستگاه

گذر داده بودی به سرحد سپاه

سپاهش فزون بود از صد هزار

[...]

خوشا گاه فرخ یل اسفندیار

ندیده است گیتی چو او یک سوار

که خوانند او را شه داریوش

مگر خود سپنداست نام سروش

همانا که وشتاسب بودش پدر

[...]

به ایران مباد آن چنان روز بد

که کشور به بیگانگان اوفتد

همه کشور ما عروسی است خوش

ولی شوی او زشت خوی و ترش

نخواهم زمانی که این نو عروس

[...]