تا تو رفتی چون خدنگم از برای زیباصنم

سرنهادم چون کمان حلقه بر زانوی غم

آن سیه روزم که در شبهای هجران همچو شمع

می فشانم مشت خاکستر بسر تا صبحدم

دل بمرغان چمن نگذاشت از بس ناله کرد

[...]

دوش از این رواق نیلی فام

چون درآویختند پرده شام

اختران از دریچه‌های فلک

بزدودند جمله زنگ ظَلام

من به کنجی نشسته با دل تنگ

[...]