وحدت گزین و همدمی از دوستان مجوی

تنها نشین و محرمی از دودمان مخواه

خورشید آسمان شریعت که روزگار

در نوبت نبوت او گشت با نوا

آن قادری که آدم خاکی سرشت را

مسجود ساکنان زوایای عرش کرد

هر چشم به خورشید نیارد نگریست

هر قطره به دریا نتواند پیوست

چنین کس راست زیب پادشاهی

کس آگه نیست از سر الهی

آن بلبلان سدره که از صیت صوتشان

بستان سرای دین محمد نوا گرفت

مقدسی که بیاراست دست قدرت او

مثال صورت جان را به احسن التقویم