چو دید از دور قصر آن سمنبر

هوای باده اش افتاد در سر

زخون دل شراب ناب می خورد

به مستی خون بجای آب می خورد

هر آن اشکی که بر رویش گدر کرد

[...]

چو خسرو کرد ازین بسیار زاری

جوابش داد آن ماه حصاری

که دایم شاد و دولتیار باشی

زتاج و تخت، برخوردار باشی

ز بند هر حوادث بادی آزاد

[...]